Resmi dilin Türkçe olduğu ilk kez hangi anayasada ifade edildi?

Türkiye Cumhuriyeti'nin temellerini oluşturan en önemli unsurlardan biri olan resmi dilimiz Türkçe, anayasal güvence altına alınmasıyla da ayrı bir önem taşır. Peki, Türkçenin resmi dil olarak anayasada yer alması ne zaman gerçekleşti? Bu sorunun cevabı, Türkiye Cumhuriyeti'nin kimlik inşası ve uluslaşma sürecinde önemli bir kilometre taşını işaret ediyor. Türkçenin resmi dil olduğu ilk kez 1921 Anayasası'nda değil, bilakis 1924 Anayasası'nda açıkça ifade edilmiştir. Her ne kadar 1921 Anayasası Kurtuluş Savaşı'nın çetin şartlarında hazırlanmış ve devletin temel niteliklerini belirlemiş olsa da, dil konusuna doğrudan değinmemiştir. 1924 Anayasası ise, Türkiye Cumhuriyeti'nin daha konsolide bir yapıya kavuştuğu dönemde hazırlanmış ve devletin temel niteliklerini daha detaylı bir şekilde tanımlamıştır. Bu anayasanın 3. maddesi, "Türkiye Devleti'nin dini İslam, başkenti Ankara’dır ve dili Türkçedir" ifadesiyle Türkçeyi resmi dil olarak ilan etmiştir. 1924 Anayasası ile Türkçenin resmi dil statüsü kazanması, dilin birleştirici ve bütünleştirici gücünün anayasal bir dayanağa oturtulması anlamına geliyordu. Bu durum, Türk dilinin korunması, geliştirilmesi ve yaygınlaştırılması için atılan adımların da önünü açmıştır. Daha sonraki anayasalarda da Türkçenin resmi dil olma niteliği korunarak günümüze kadar gelmiştir. Bu anayasal güvence, Türkçenin hem ulusal kimliğimizin bir parçası olarak yaşamasını sağlamış, hem de devletin tüm resmi işlemlerinde kullanılmasını temin etmiştir.