Why is it called infinitive?

İngilizcede fiillerin temel hali olarak bilinen "infinitive" kavramı, dil öğrenirken sıkça karşımıza çıkar. Peki, bu forma neden infinitive deniyor? Bu yazımızda, infinitive teriminin kökenine ve bu ismin neden bu kadar uygun olduğuna yakından bakacağız.

"Infinitive" Kelimesinin Kökeni

"Infinitive" kelimesi, Latince "infinitivus" kelimesinden gelir. Bu kelime, "sınırlı olmayan" veya "belirsiz" anlamına gelir. Latince gramerinde, "infinitivus modus" terimi, fiilin kişi, sayı veya zaman gibi belirli özelliklerle sınırlandırılmamış halini ifade ederdi. Yani, fiilin en temel, en genel formuydu.

Neden "Sınırlı Olmayan"?

Peki, infinitive forma neden "sınırlı olmayan" deniyor? Çünkü bu form, belirli bir özneye veya zamana bağlı değildir. Örneğin, "to eat" (yemek) fiili, kimin yediğini veya ne zaman yediğini belirtmez. Bu özellik, infinitive formunun çok yönlü ve genel bir kullanım sunmasını sağlar. Şahıslara veya zamanlara göre çekimlenmemiş, temel bir eylem fikrini temsil eder.

İngilizcedeki "To" Takısı ve Anlamı

İngilizcede infinitive formunu belirtmek için genellikle fiilin önüne "to" takısı getirilir. Bu takı, fiilin infinitive formda olduğunu ve bir eylemi genel olarak ifade ettiğini gösterir. Ancak, bazı durumlarda "to" takısı kullanılmadan da infinitive form kullanılabilir; örneğin, modal fiillerden sonra (can, will, should gibi). Bu durumlarda da fiil, yine temel ve çekimlenmemiş haliyle kullanılır.

Infinitive teriminin kökeni, bu formun dilbilgisel işlevini mükemmel bir şekilde yansıtır. Fiilin sınırlı olmayan, temel hali olarak infinitive, dil öğrenirken ve kullanırken bize geniş bir esneklik sunar.