Osmanlı borçlarını kim ödedi?

Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemlerinde aldığı borçlar, hem imparatorluğun iç siyasetini hem de dış ilişkilerini derinden etkilemişti. Peki, bu devasa Osmanlı borçlarını kim ödedi? Bu sorunun cevabı, Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluş yıllarına ve izlediği ekonomik politikalara ışık tutuyor.

Osmanlı Borçlarının Tarihçesi

Osmanlı İmparatorluğu, 19. yüzyılın ortalarından itibaren artan mali sıkıntılarla karşı karşıya kaldı. Kırım Savaşı (1853-1856) gibi büyük harcamalar gerektiren savaşlar ve altyapı projeleri için dış kaynaklara başvuruldu. Bu durum, İmparatorluğun giderek borç batağına saplanmasına neden oldu. 1875'te iflasını ilan eden Osmanlı, alacaklı devletlerin baskısıyla 1881'de Düyun-u Umumiye (Osmanlı Borçları İdaresi) kurulmasına razı oldu. Bu idare, Osmanlı'nın bazı gelirlerine el koyarak alacaklıların borçlarını tahsil etmesini sağladı.

Türkiye Cumhuriyeti'nin Mirası: Osmanlı Borçları

Türkiye Cumhuriyeti kurulduğunda, Osmanlı İmparatorluğu'ndan devralınan en önemli sorunlardan biri borçlardı. Genç Cumhuriyet, bu yükümlülüğü reddetmek yerine, uluslararası arenada saygınlık kazanmak ve ekonomik istikrarı sağlamak amacıyla borçları üstlenmeyi tercih etti. Lozan Barış Antlaşması'nda Osmanlı borçlarının paylaşımı konusunda anlaşmaya varıldı. Türkiye'ye düşen pay belirlendikten sonra, ödeme planları yapıldı ve bu borçlar uzun yıllar boyunca ödendi.

Borçların Ödenme Süreci ve Sonuçları

Türkiye, 1928'den itibaren düzenli olarak borç ödemelerine başladı. Ancak 1929 Dünya Ekonomik Krizi, ödeme sürecini zorlaştırdı. Buna rağmen, Türkiye Cumhuriyeti, itibarını korumak adına yükümlülüklerini yerine getirmeye devam etti. 1954 yılında, son taksitlerin de ödenmesiyle Osmanlı borçları tamamen kapatıldı. Bu durum, Türkiye'nin uluslararası finans çevrelerindeki itibarını artırdı ve ekonomik bağımsızlık yolunda önemli bir adım oldu.

Sonuç olarak, Osmanlı borçlarını Türkiye Cumhuriyeti ödedi. Bu ödeme süreci, genç Cumhuriyet'in ekonomik zorluklara rağmen uluslararası yükümlülüklerini yerine getirme kararlılığını ve uzun vadede ekonomik bağımsızlığını kazanma hedefini gösteriyor.