Parnasizm hangi dönemde?
İçindekiler
Edebiyat dünyasında sıkça karşılaşılan akımlardan biri olan Parnasizm, özellikle şiirde kendini gösteren bir sanat anlayışıdır. Peki, Parnasizm hangi dönemde ortaya çıktı ve hangi özelliklere sahipti? Gelin, bu edebi akımı yakından inceleyelim.
Parnasizm'in Doğuşu ve Dönemi
Parnasizm, 19. yüzyılın ikinci yarısında, özellikle 1860'lı yıllarda Fransa'da ortaya çıkmıştır. Romantizmin duygusallığına ve bireyselliğine bir tepki olarak doğan bu akım, "Sanat için sanat" ilkesini benimsemiştir. Amacı, şiirde mükemmeliyetçiliği, biçim güzelliğini ve nesnelliği ön plana çıkarmaktır.
Parnasizm'in Temel Özellikleri
Parnasizm, şiirde duygusal yoğunluktan ziyade, biçimsel kusursuzluğa odaklanır. Bu akımın temel özellikleri şunlardır:
- Sanat için sanat anlayışı: Eserin herhangi bir toplumsal veya ahlaki amaca hizmet etmesi beklenmez.
- Biçimsel mükemmeliyetçilik: Şiirde dilin kusursuzluğu, ölçü ve uyağa büyük önem verilir.
- Nesnellik: Duygusallıktan kaçınılır, konular gerçekçi ve objektif bir şekilde ele alınır.
- Antik Yunan ve Roma mitolojisi: Bu mitolojiler, şiirler için zengin bir kaynak olarak kullanılmıştır.
Parnasizm'in Önemli Temsilcileri
Parnasizm akımının en önemli temsilcileri arasında Théophile Gautier, Leconte de Lisle, Théodore de Banville ve José María de Heredia sayılabilir. Bu şairler, şiirlerinde biçimsel güzelliğe ve nesnelliğe büyük önem vermişlerdir.
Özetle, Parnasizm, 19. yüzyılın ikinci yarısında Romantizme tepki olarak doğan ve "Sanat için sanat" ilkesini benimseyen bir edebi akımdır. Biçimsel mükemmeliyetçilik, nesnellik ve antik mitolojiye olan ilgi, bu akımın temel özelliklerindendir.