Rus Çarlığı'nın sıcak denizlere inme politikasını kim başlattı?

Rusya tarihinin en çok merak edilen konularından biri, “Sıcak Denizlere İnme Politikası” olarak bilinen stratejik hedeftir. Peki, bu iddialı politikanın kökenleri nereye dayanıyor ve kim başlattı?

Sıcak Denizlere İnme Politikasının Kökenleri

Sıcak denizlere inme politikası, tek bir kişi veya döneme atfedilemez. Bu, yüzyıllar boyunca Rus devlet adamlarının ve liderlerinin şekillendirdiği uzun vadeli bir stratejik vizyonun sonucudur. Ancak, bu politikanın temellerini atan ve ilk adımlarını atan isimler arasında öne çıkanlar bulunmaktadır.

I. Petro'nun Vizyonu ve Katkıları

Birçok tarihçi, I. Petro (Deli Petro) dönemini bu politikanın başlangıcı olarak kabul eder. I. Petro, Rusya'yı modernleştirmek ve Avrupa'ya açmak amacıyla büyük reformlar yapmıştır. Bu reformların bir parçası olarak, Rusya'nın deniz gücünü artırmaya ve Baltık Denizi'ne açılmaya yönelik adımlar atmıştır. Azak Denizi'ne ulaşma çabaları da, sıcak denizlere inme politikasının ilk somut örneklerinden biridir.

II. Katerina ve Karadeniz'e Açılım

II. Katerina (Büyük Katerina) döneminde, Rusya'nın sıcak denizlere inme politikası daha da belirginleşmiştir. II. Katerina, Osmanlı İmparatorluğu ile yapılan savaşlar sonucunda Karadeniz'e kıyısı olan toprakları ele geçirmiş ve bu bölgede önemli limanlar inşa etmiştir. Kırım'ın ilhakı ve Karadeniz'deki Rus donanmasının güçlenmesi, bu politikanın önemli kilometre taşlarıdır.

Politikanın Devamlılığı

Sıcak denizlere inme politikası, I. Petro ve II. Katerina'dan sonra gelen Rus liderler tarafından da farklı yoğunluklarda sürdürülmüştür. Bu politika, Rusya'nın jeopolitik çıkarlarını koruma ve genişletme amacını taşımış ve uzun yıllar boyunca Rus dış politikasının önemli bir unsuru olmuştur.

Sonuç olarak, sıcak denizlere inme politikası tek bir kişinin eseri olmaktan ziyade, Rusya'nın uzun vadeli stratejik hedeflerinin bir yansımasıdır. Ancak, I. Petro ve II. Katerina, bu politikanın şekillenmesinde ve uygulanmasında kritik roller oynamışlardır.