Almanya ve Osmanlı Devleti, I. Dünya Savaşı öncesinde beklenmedik bir ittifak kurmuşlardı. Bu iki devletin bir araya gelmesinin altında yatan nedenler oldukça karmaşıktı ve hem Almanya'nın hem de Osmanlı'nın kendi çıkarları doğrultusunda şekillenmişti.
Almanya'nın Stratejik Çıkarları
Almanya, hızla sanayileşen ve büyüyen bir güç olarak Avrupa'da kendisine bir yer edinmeye çalışıyordu. Ancak İngiltere ve Fransa gibi sömürge imparatorlukları karşısında zayıf kalıyordu. Osmanlı Devleti ise stratejik konumu nedeniyle Almanya için büyük önem taşıyordu. Osmanlı toprakları üzerinden geçecek bir demiryolu hattı (Bağdat Demiryolu) Almanya'nın ekonomik ve siyasi nüfuzunu Doğu'ya doğru genişletmesine olanak sağlayacaktı. Ayrıca, Osmanlı Devleti'nin İngiliz ve Fransız sömürgelerine yakınlığı, Almanya'nın bu devletlere karşı bir cephe açma potansiyeli sunuyordu.
Osmanlı'nın Yalnızlığı ve Kurtuluş Arayışı
Osmanlı Devleti ise uzun süredir devam eden toprak kayıpları ve iç sorunlarla boğuşuyordu. İngiltere ve Fransa gibi büyük güçler, Osmanlı'nın zayıflığından faydalanarak sürekli olarak iç işlerine karışıyordu. Osmanlı yöneticileri, bu duruma karşı koyabilmek ve devletin bekasını sağlamak için güçlü bir müttefik arayışındaydı. Almanya, Osmanlı'ya askeri ve ekonomik yardım teklif ederek bu arayışa cevap verdi. Ayrıca Almanya'nın Osmanlı'nın toprak bütünlüğünü koruma sözü vermesi, Osmanlı yöneticileri için cazip bir seçenekti.
Sonuç
Sonuç olarak, Almanya ve Osmanlı Devleti'nin ittifakı, her iki tarafın da kendi çıkarları doğrultusunda attığı stratejik bir adımdı. Almanya, Osmanlı topraklarını kullanarak ekonomik ve siyasi nüfuzunu artırmayı hedeflerken, Osmanlı Devleti ise Almanya'nın desteğiyle topraklarını korumak ve modernleşmek istiyordu. Ancak bu ittifakın sonuçları her iki devlet için de beklenenden farklı ve yıkıcı olacaktı.